Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu Wydział IV Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący SSR Małgorzata Glabisz

Protokolant Izabela Nowakowska

po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2017 r. w Wałbrzychu

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko M. K. (1)

o ustalenie, że obowiązek alimentacyjny wygasł

oddala powództwo

Sygn. akt IV RC 765/16

UZASADNIENIE

Powód J. K. złożył do tut. Sądu pozew przeciwko M. K. (1) o ustalenie, że obowiązek alimentacyjny wygasł z dniem 1 października 2016 r. W uzasadnieniu wskazał, iż wyrokiem z 7 sierpnia 2013 r. w sprawie sygn. akt IV RC 408/13 Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zasądził od powoda na rzecz M. K. (1) alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie. Z uzyskanych przez J. K. informacji wynika, iż pozwana zakończyła edukację. Powód podał, iż nie utrzymuje kontaktów z córką ani jej matką, nie posiada ich numerów telefonów lub adresów e-mail.

Na rozprawie w dniu 16 stycznia 2017 r. pozwana M. K. (1) wniosła o oddalenie powództwa oświadczając, iż kontynuuje naukę w liceum dla dorosłych, pracuje w hipermarkecie B1 w W..

Powód nie stawił się na rozprawę, wnosząc w pozwie o rozpoznanie sprawy pod jego nieobecność.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. K. jest ojcem pozwanej M. K. (1).

(bezsporne)

Wyrokiem z dnia 7 sierpnia 2013 w sprawie sygn. akt IV RC 408/13 Sądu Rejonowego w Wałbrzychu powód J. K. zobowiązany został do łożenia na rzecz pozwanej M. K. (1) alimentów w kwocie po 500 zł miesięcznie.

Powód pracował wówczas w Zakładzie Usługi (...) w R. za wynagrodzeniem 1.600 zł netto, które jest zajęte przez komornika sądowego na poczet egzekwowanych alimentów. J. K. leczył się na depresję, mieszkał w mieszkaniu komunalnym, gdzie czynsz wynosił 500 zł. Na leki wydawał 100 zł – 120 zł raz na trzy miesiące, za prąd płacił 120 zł co dwa miesiące, zaś za gaz 80 zł co dwa miesiące. Powód wtenczas był kawalerem, nie żył w konkubinacie, nie miał nikogo innego na utrzymaniu.

Pozwana miała wówczas 18 lat, rozpoczęła naukę w szkole zawodowej fryzjerskiej. Miesięczny koszt swojego utrzymania M. K. (1) określiła na kwotę 1.000 zł. Istotnymi były wtedy wydatki związane z praktykami fryzjerskimi odbywanymi przez pozwaną. Matka pozwanej J. C. pracowała w markecie A. w W. za wynagrodzeniem 920 zł netto z uwagi na pracę w niepełnym wymiarze godzinowym.

Dowód: - akta Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. akt IVRC 408/13

Pozwana obecnie uczęszcza do Liceum Ogólnokształcącego dla Dorosłych (...), jest słuchaczem V semestru. Nauka w liceum trwa 3 lata tj. VI semestrów z przewidywanym terminem zakończenia do 31.08.2017 r. Nauka jest nieodpłatna, zajęcia odbywają się w każdy weekend. Ponadto w dni robocze M. K. (1) świadczy usługi w ramach umowy – zlecenia zawartej 1 października 2016 r. z DEM`a (...) Sp. z o.o. S.K w W. za wynagrodzeniem ok. 500 zł – 600 zł netto. Pozwana zamieszkuje wraz z matką J. C.. W dalszym ciągu w ocenie M. K. (1) jej koszty utrzymania oscylują w granicach 1.000 zł. Za dojazdy do szkoły pozwana płaci 45 zł. Od pół roku choruje na astmę i w związku z tym na leki wydaje 50 zł. M. K. (1) od 4 miesięcy nosi aparat ortodontyczny, łączny jego koszt wyniesie 6.000 zł. Matka pozwanej wzięła na ten cel kredyt.

Dowód:

- zaświadczenie Liceum Ogólnokształcącego (...) z 10.01.2017 r. (k. 16);

- kserokopia umowy- zlecenia z 01.10.2016 r. (k. 19-21);

- rachunek nr (...)r. (k. 23);

- przesłuchanie pozwanej (protokół elektroniczny z 16.01.2017 r.).

Matka pozwanej J. C. zatrudniona jest w markecie (...) Sp. z o.o. w W. na stanowisku pracownika hali za wynagrodzeniem 1.469,78 zł. Nie pobiera świadczeń rodzinnych ani świadczeń z Funduszu Alimentacyjnego na M. K. (1).

Dowód:

- zaświadczenie MOPS z 13.01.2017 r. (k. 17);

- zaświadczenie o wynagrodzeniu z 12.01.2017 r. (k. 18).

Pozwana od wielu lat nie utrzymuje kontaktów z powodem, ostatni raz widziała go podczas przystępowania do I Komunii Świętej, nie zna rodziny J. K., nie wie czym się jej ojciec zajmuje.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanej (protokół elektroniczny z 16.01.2017 r.).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Podstawą dochodzonego przez powoda J. K. roszczenia jest przepis art. 138 k.r.o., zgodnie z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Zmiana wyroku lub umowy, którą ma na względzie art. 138 k.r.o., może między innymi polegać na stwierdzeniu ustania obowiązku alimentacyjnego, wobec odpadnięcia jednej z przesłanek uzasadniających ten obowiązek, czy to po stronie uprawnionej, czy to po stronie zobowiązanej (wyrok SN z dnia 21 stycznia 1999r., I CKN 1292/98, LexPolonica nr 1932386).

Zgodnie zaś z art. 133§1k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Opierając się na zebranym w sprawie materiale dowodowym Sąd uznał, iż po stronie powoda jak i pozwanej nie nastąpiła istotna zmiana stosunków w rozumieniu art. 138 k.r.o dająca podstawę do ustalenia, że obowiązek alimentacyjny powoda J. K. wobec córki M. K. (1) wygasł.

W chwili ustalania alimentów J. K. utrzymywał się z wynagrodzenia za pracę w wysokości 1.600 zł netto. Wynagrodzenie to było zajęte przez komornika na poczet alimentów. Powód w pozwie nie opisał swojej sytuacji materialno-bytowej, a nadto nie stawił się na rozprawę wyznaczoną na dzień 16 stycznia 2017 r. Z pisma J. K., które wpłynęło do tut. Sądu po rozprawie wynika, iż jest zatrudniony w PK. Sp. z o.o. w R. w charakterze ładowacza – pracownika segregacji za średnim wynagrodzeniem 2.136,62 zł netto, co oznacza, że jego sytuacja materialna uległa poprawie.

Pozwana M. K. (1) jest słuchaczem V semestru Liceum Ogólnokształcącego (...) w W.. Pracuje również w hipermarkecie B1 w W. za wynagrodzeniem 500 zł – 600 zł netto miesięcznie, zamieszkuje z matką, która uzyskuje dochody w wysokości 1.469,78 zł netto. Podkreślenia wymaga iż to J. C. zapewnia pozwanej mieszkanie, a ponadto swój obowiązek alimentacyjny wobec córki wypełnia również poprzez osobiste starania o jej utrzymanie. Trudno zatem przyjąć, iż pozwana jako osoba pełnoletnia jest obecnie w stanie utrzymać się samodzielnie. Jak bowiem stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14.11.1997r. III CKN 217/97 „obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku "troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka" i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej (art. 96 k.r. i o.). Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności - przez termin dojścia przez alimentowanego do pełnoletności lub – jak uznał powód – do ukończenia 21 roku życia. Nie jest także związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku, jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, przy czym przyjmuje się, że nie można tego oczekiwać od dziecka małoletniego. Z tej przyczyny w odniesieniu do dzieci, które osiągnęły pełnoletność, brać należy pod uwagę to, czy wykazują chęć dalszej nauki oraz czy osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie nauki”.

Zdaniem Sądu pozwana wykazuje chęć dalszej nauki, chce zdać maturę w bieżącym roku. Z przedstawionego zaświadczenia Liceum dla Dorosłych (...) wynika, iż M. K. (2) regularnie uczęszcza na zajęcia.

W związku z powyższym Sąd stwierdził, że w niniejszej sprawie nie odpadła podstawowa przesłanka z art. 133 § 1 k.r.o. uzasadniająca wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego powoda względem pozwanej, tj. osiągnięcie przez M. K. (1) samodzielności życiowej. Dlatego Sąd przyjął, że wskazany obowiązek alimentacyjny nadal istnieje.

W świetle tych okoliczności w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy, na podstawie powołanych na wstępie przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.