Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 sierpnia 2016r.

Sąd Rejonowy Wydział III Karny w Wałbrzychu w składzie:

Przewodniczący S.S.R. Anna Glijerska- Socha

Protokolant Barbara Lech

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu Michała Długosza

po rozpoznaniu w dniach 27.01.2016r, 5.06.2016r, 12.08.2016r.

sprawy P. S. (1),

ur. (...) w W.,

syna A. i I. zd. C.,

oskarżonego o to, że :

w okresie od 29 lutego do 8 marca 2012 roku w G., działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził P. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 90 480 zł w ten sposób, że zatajając fakt toczącego się przeciwko niemu postępowania o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej, wprowadził pokrzywdzonego w błąd co do zamiaru wykonania w ramach tej działalności zlecenia polegającego na zamontowaniu tablicy reklamowej z grafiką winylową, w związku z czym przyjął od pokrzywdzonego wyżej wskazaną kwotę tytułem zaliczki, nie wywiązując się ze zlecenia i nie zwracając zaliczki, czym działał na szkodę P. C.,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,

I oskarżonego P. S. (1) uznaje za winnego w okresie od 29 lutego do 8 marca 2012 roku w G., działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził P. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 90 480 zł w ten sposób, że zatajając fakt toczącego się przeciwko niemu postępowania o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej oraz stanu finansowego prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, wprowadził pokrzywdzonego w błąd co do możliwości i zamiaru wykonania w ramach tej działalności zlecenia polegającego na zamontowaniu tablicy reklamowej z grafiką winylową, w związku z czym przyjął od pokrzywdzonego wyżej wskazaną kwotę tytułem zaliczki, nie wywiązując się ze zlecenia i nie zwracając zaliczki, czym działał na szkodę P. C.,

to jest występku z art. 286§1 kk w zw. z art.12kk i za czyn ten na podstawie art. 286§1kk wymierza mu karę 8 (ośmiu ) miesięcy pozbawienia wolności,

II na podstawie art. 69§1i 2 kk oraz art. 70§1 pkt 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw zawiesza warunkowo wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności tytułem próby na okres lat 3 (trzech),

III na podstawie art. 72§2 kk w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego P. C. kwoty 90.480 ( dziewięćdziesiąt tysięcy czterysta osiemdziesiąt złotych ) złotych w terminie 2 (dwóch) lat i 6 ( sześciu) miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku,

IV zwalnia oskarżonego od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania zaliczając je na rachunek tegoż Skarbu Państwa i nie wymierza mu opłaty.

Sygn. akt III K 285/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu ustalił następujący stan faktyczny :

Oskarżony P. S. (1) z dniem 1.02.2008r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą PHU (...), w ramach której zajmował się produkcją materiałów reklamowych, banerów i tablic. W ramach prowadzonej działalności oskarżony zatrudniał 2 pracowników na umowę stałą. Działalność ta była prowadzona w wynajmowanej od 31.10.2008r. hali produkcyjno- magazynowej w W. . Dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej oskarżony P. S. (1) miał założony rachunek bankowy prowadzony przez (...) Bank SA w W. o nr (...). Oskarżony prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów w ramach stałej współpracy z księgową I. N.. Dochód oskarżonego z tytułu prowadzonej działalności za 2011r. wyniósł 156.382, 30 złotych , zaś w 2012r. do września oskarżony P. S. (1) osiągnął ujemny wynik finansowy ze stratą w wysokości 19.009, 68 złotych . Na koniec lutego 2012r. strata wynosiła 4.927, 32 złotych. Oskarżony P. S. (1) zajmował się prowadzeniem działalności gospodarczej już wcześniej bo od końca lat 90- tych do 2002r. , co doprowadziło do znacznego zadłużenia i braku możliwości regulowania swoich zobowiązań i co skutkowało tym, że jeden z wierzycieli oskarżonego ZUS złożył do Sądu Rejonowego w Wałbrzychu wniosek o ogłoszenie upadłości, który został oddalony postanowieniem tego Sądu z dnia 24 maja 2011r. wobec braku majątku dłużnika wystarczającego na pokrycie samych kosztów postepowania upadłościowego. Kiedy oskarżony od 2008r. kontynuował prowadzenie działalności gospodarczej w dalszym ciągu posiadał niespłacone wobec ZUS zadłużenie z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej do 2002r. Na dzień 27 grudnia 2011r. zaległości oskarżonego z tego tytułu wobec ZUS wynosiły 136.494, 79 złotych , na dzień 24 kwietnia 2012r. łączna kwota zadłużenia oskarżonego z tego tytułu wobec ZUS wynosiła 149. 643, 32 złote . Na koniec lutego 2012r. zadłużenie oskarżonego wobec ZUS dotyczące działalności oskarżonego za okres do 2002r. wynosiło 143.000 zł. Kolejne bieżące zadłużenie oskarżonego wobec ZUS wynosiło około 100.000 złotych.

Dowód:

Informacja Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej /k- 84-85/

historia rachunku bankowego przedsiębiorcy /k- 109-123/

zeznania o wysokości osiągniętego dochodu za rok 2001 i 2012r.

opinia biegłego sądowego J. P. /k-363, k- 32 niniejszej opinii/

zeznania o wysokości osiągniętego dochodu /k- 88-106/

podatkowe księgi przychodów i rozchodów / segregatory załączone do sprawy /

zeznania świadka I. N. /k- 283-284/

wyjaśnienia oskarżonego P. S. (1) /k- 130-131, 250-251, 354-356/

W dniu 4 stycznia 2012r. ZUS złożył w Sądzie Rejonowym w Wałbrzychu wniosek o orzeczenie wobec oskarżonego P. S. (1) zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w uzasadnieniu wniosku wskazując, że oskarżony nie ma majątku, z którego możliwe byłoby egzekwowanie żelazności. W datowanej na dzień 8.02.2012r. odpowiedzi na wniosek, która wpłynęła do Sądu rejonowego w Wałbrzychu w dniu 21.02.2012r. pełnomocnik P. S. (1) – r.pr. K. S. wskazał , że oskarżony posiada inne zaległości wobec wierzycieli znacznie większe niż wobec ZUS, ale stara się je regularnie spłacać. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 14.06.2012r./ sygn. akt VI GZD 1/12/ oskarżony P. S. (1) został pozbawiony na okres 3 lat prawa prowadzenia działalności gospodarczej, postanowienie to utrzymano w mocy postanowieniem Sądu Okręgowego Legnicy z dnia 26.10.2012r./ VI Ga 240/12 .

Dowód:

wniosek o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej /k- 52-53/

odpowiedź na wniosek /k- 54-56/

pismo ZUS /k- 69/

postanowienie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 14 czerwca 2012r./ sygn. akt VI Gzd 1/12/k- 71-74

postanowienie Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 26.10.2012r. / sygn.. akt VI Ga 240/12/k- 83/

wyjaśnienia oskarżonego P. S. (1) /k- 130-131, 250-251, 354-356/

Pokrzywdzony P. C. znał oskarżonego P. S. (1) od 2007r. z racji wcześniejszej współpracy. Kiedy P. C. otrzymał od swojego klienta – spółki z o.o. (...) w G. zlecenie na wykonanie konstrukcji reklamowej w G. przy ul. (...) , wówczas w lutym 2012r. skontaktował się telefonicznie z oskarżonym i zapytał go czy nadal zajmuje się wykonywaniem konstrukcji w ramach działalności gospodarczej. Kiedy oskarżony potwierdził, że prowadzi działalność gospodarcza i nadal się tym zajmuje wyrażając chęć wykonania konstrukcji reklamowej w ramach przyjęcia podwykonawstwa realizowanego dla (...) spółka z o.o. w G. przez pokrzywdzonego mężczyźni ustalili, że oskarżony przygotuje zlecenie i wykona jego wycenę. W dniu 29 lutego 2012r. pokrzywdzony P. C. otrzymał potwierdzenie wykonania zlecenia przez oskarżonego P. S. (1) konstrukcji nośnej stalowej pod reklamę, w ramach której oskarżony miał wykonać fundamenty żelbetonowe z kotwami , dokonanie jej montażu i transportu. Zamówienie zostało przez oskarżonego wycenione na kwotę 152.000 złotych netto . Pokrzywdzony ustalił z oskarżonym kwotę zaliczki, która wynosiła 93.480 złotych. W dniu 1 marca 2012r. pokrzywdzony otrzymał fakturę na zaliczkę, zgodnie z którą zlecenie miało zostać wykonane w terminie 50 dni od daty wpływu zaliczki tj. w dniu 27 kwietnia 2012r. W dniu 8 marca 2012r. P. C. przelał na rachunek oskarżonego tytułem zaliczki na zlecenie kwotę 90. 480 złotych . Oskarżony P. S. (1) po przelaniu mu wskazanej wyżej kwoty zaliczki wydał ją na rachunki wobec innych kontrahentów, zapłacił czynsz najmu za wynajęcie hali , wypłacał także pieniądze z bankomatu z użyciem karty. W dacie wpływu zaliczki od pokrzywdzonego na koncie firmowym oskarżonego było 84, 01 złotych , w dniu 8 marca 2012r. kiedy wpłynęła zaliczka w kwocie 90. 480 złotych wpłynęła także wpłata za wykonane wcześniej zlecenie w kwocie 15.375 złotych , w ciągu jednego dnia 8 marca 2012r. saldo na rachunku zmniejszyło się do kwoty 45. 186 złotych a w dniu 6 kwietnia 2012r. saldo na rachunku wynosiło 13.58 złotych. Oskarżony przesuwał termin realizacji zlecenia i w dniu w dniu 29 maja 2012r. w obecności pokrzywdzonego zamontował jedynie kotwy pod fundamenty wykonane ostatecznie przez dewelopera , wówczas termin realizacji zlecenia ustalono na dzień 2 lub 4 czerwca 2012r. Oskarżony jednak tej usługi nie wykonał, zamieszczając jedynie w fundamentach pod słupy reklamy kotwy stalowe, zaliczkę zużywając na inne potrzeby. W dniu 4 czerwca 2012r. oskarżony zadzwonił do pokrzywdzonego i powiedział mu, że tablicy nie postawi. Kiedy pokrzywdzony zwrócił się do oskarżonego o przekazanie mu konstrukcji lub materiałów wówczas oskarżony stwierdził, że nie ma ani materiałów ani konstrukcji. Następnie oskarżony przesłał do pokrzywdzonego datowane na dzień 28 czerwca 2012r. pismo informujące o orzeczonym przez sąd wobec niego zakazie prowadzenia działalności gospodarczej i zaproponował spłatę zaliczki w kwotach po 500-1000 złotych miesięcznie, na co pokrzywdzony nie wyraził zgody, po czym kontakt z skarżonym się urwał.

Dowód:

zeznania świadka P. C. /k- 40-41, 251-252/

zamówienie /k- 6/

faktura /k- 7/

potwierdzenie wykonania przelewu /k- 8/

Dowód:

historia rachunku bankowego przedsiębiorcy /k- 109-123/

opinia biegłego sądowego J. P. /k-363/

wyjaśnienia oskarżonego P. S. (2) /k- 130-131, 250-251, 354-356/

Suma ujawnionych zobowiązań oskarżonego P. S. (1) na datę zawarcia umowy z P. C. wynosiła 257. 700 złotych.

Dowód:

opinia biegłego sadowego J. P. /k-363/

dokumentacja księgowa znajdująca się w segregatorach załączonych do sprawy

Oskarżony P. S. (1) był dotychczas karny sądownie .

Dowód:

dane o karalności oskarżonego /k- 245, 269/

Oskarżony P. S. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w latach 2007 -2008 współpracował z pokrzywdzonym, dlatego też on zaproponował mu wykonanie konstrukcji . Podał, że nie miał obowiązku by przedstawiać pokrzywdzonemu informacje o złożeniu wniosku przez ZUS do Sądu Rejonowego w Wałbrzychu o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej , wskazał, że część prac została wykonana a jedna z faktur nie była zapłacona, co związane był z projektem konstrukcji, którą pokrzywdzony wykorzystał bez jego zgody oraz, że termin wykonania konstrukcji przesuwano z winy pokrzywdzonego, który nie miał pozwolenia na postawienie konstrukcji reklamowej. Oskarżony przyznał, że otrzymał zaliczkę od pokrzywdzonego w podanej kwocie wskazując, że na wykonanie zlecenia wydał około 10.000 złotych a pozostała kwota została przez niego przeznaczona na zaległe wynagrodzenie pracowników i bieżące zadłużenia. Wskazał, że chciał porozmawiać z pokrzywdzonym o spłacie tej zaliczki w ratach po 500-1000 złotych miesięcznie, ale nie doszło do porozumienia .

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego P. S. (1) /k- 130-131, 250-251, 354-356/

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zważył, co następuje

Sprawstwo i wina oskarżonego P. S. (1) co do popełnienia zarzucanego mu czynu nie budzi wątpliwości. Na powyższe wskazują zeznania świadka P. C. oraz dokumentacja finansowa firmy oskarżonego i jej analiza dokonana przez biegłego z zakresu wyceny ruchomości i nieruchomości, maszyn, urządzeń i środków trwałych J. P.. Zeznania świadków T. J. i P. K. nie wnoszą do sprawy okoliczności istotnych. Potwierdzają one trudną sytuację finansową oskarżonego, która była przyczyną ustania ich zatrudnienia. Także zeznania świadka I. N. dotyczą okoliczności bezspornych. Świadek I. N. nie miała wiedzy co do szczegół związanych z realizacją zlecenia dla P. C. a jej wiedza bazuje na dokumentacji księgowej . Świadek wskazała, że nie miała wiedzy co do tego, czy oskarżony informował klientów , że grozi mu zakaz prowadzenia działalności gospodarczej w związku z wnioskiem ZUS. Wyjaśnienia oskarżonego P. S. (1) sąd uznał za wiarygodne w zakresie okoliczności bezspornych jakimi są przyjęcie zlecenia , otrzymanie zaliczki, brak realizacji umowy , propozycja spłaty zadłużenia . Co do sytuacji finansowej oskarżonego dokumentacja złożona w Sądzie Rejonowym w Wałbrzychu w sprawie z wniosku ZUS o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej wbrew wyjaśnieniom oskarżonego wskazuje, że oskarżony jeszcze przed przyjęciem zlecenia od P. C. wiedział o złożonym przez ZUS wniosku o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej i treści tego wniosku , w tym o wysokości zadłużenia wobec ZUS co najmniej od 8 lutego 2012r. Z tą bowiem datą została sporządzona przez jego pełnomocnika r.pr. K. S. odpowiedź na powyższy wniosek, która wpłynęła do Sądu Rejonowego w Wałbrzychu w dniu 21.02.2012r. Sąd uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w części w jakiej wskazał, że w dacie przyjęcia zamówienia był w stanie je wykonać a przyczyny jego niewykonania leżały po stronie zamawiającego oraz , że w celu wykonania zlecenia dokonał zakupu materiałów za 10.000 złotych. Przeczą temu dokonane przez sąd ustalenia faktyczne tak co do sytuacji materialnej oskarżonego w chwili przyjęcia zlecenia jak i działań oskarżonego od daty przyjęcia zlecenia , w tym nie tylko niewykonanie konstrukcji, ale także niezakupienie materiałów do jej wykonania , zużycie zaliczki na inne cele i złożenie propozycji spłaty kwoty w kwotach po 500-1000 złotych miesięcznie co w istocie sprowadzałoby się do dokonywania spłaty przez okres kilkunastu lat. Brak jest natomiast jakichkolwiek dokumentów finansowych potwierdzających zakup materiałów do wykonania konstrukcji za kwotę 10.000 złotych a dokumenty takie winny znajdować się w dokumentacji księgowej przedsiębiorstwa oskarżonego. Twierdzenia oskarżonego o zakupie materiałów na wskazana kwotę są gołosłowne i nie znajdują potwierdzenia . .

W związku z zaleceniem Sądu Okręgowego w Świdnicy, który w uzasadnieniu wyroku z dnia 31 marca 2015r./ sygn. akt IV Ka 166/15/ wskazał na konieczność ustalenia stanu finansowego przedsiębiorstwa oskarżonego przy pomocy biegłego z zakresu analizy i wyceny przedsiębiorstw Sąd zlecił sporządzenie opinii biegłemu sądowemu z zakresu wyceny ruchomości i nieruchomości , wyposażenia maszyn, urządzeń i środków trwałych J. P. na okoliczność ustalenia powyższego oraz przyczyny i poziomu niewypłacalności oskarżonego oraz wskazania realnych możliwości realizacji kontraktu . Opinia wskazanego wyżej biegłego została sporządzona w oparciu o analizę akt sprawy , w tym całej dostępnej dokumentacji księgowej przedsiębiorstwa oskarżonego znajdującej się zarówno w aktach jak i załączonych segregatorach . Jest to opinia pełna, jasna , prezentuje metodologię pracy oraz sposób dochodzenia do wniosków końcowych, które zostały w sposób pełny , logiczny i przekonujący uzasadnione. Strony po zapoznaniu się z treścią niniejszej opinii nie wnosiły do niej zastrzeżeń i zarzutów. Jak wynika z opinii biegłego z zakresu wyceny ruchomości i nieruchomości, wyposażenia maszyn, urządzeń i środków trwałych J. P. ujęty w aktach rachunek bankowy oskarżonego, z którego rozliczane były należności i zobowiązania firmy a także pokrywane wydatki świadczy o braku płynności finansowej mimo wskazanych w dokumentach podatkowej księgi przychodów i rozchodów kwot uzyskiwanych dochodów za rok 2010, 2011 i 2012r. oraz niskim stanie środków na koncie. Jak wynika z dokonanej przez biegłego analizy stanu rachunku pojawiające się na koncie firmowym oskarżonego wpłaty były szybko rozdysponowane przelewami pokrywającymi zobowiązania firmy , zobowiązania prywatne lub rozdysponowane z użyciem karty. Analiza tego rachunku w dacie przelania przez P. C. zaliczki wskazuje , że stan konta firmowego był niewielki i wynosił 84, 01 złotych . Biegły wskazał, że z jednej strony firma oskarżonego miała dobry wynik finansowy, założone realne koszty , które powinny pokryć średni poziom życia a z drugiej oskarżony nie miał środków na koncie, konsumował w całości zyski osiągane w ramach prowadzonej działalności, co było przyczyną niewypłacalności , którą można by określić na moment zawarcia umowy z pokrzywdzonym na kwotę 257, 700 złotych / zadłużenie wobec ZUS , US i z innych tytułów/ . Jak wynika z opinii biegłego w dacie przyjęcia zmówienia fakt zatrudniania pracowników , posiadanie zaplecza w postaci wynajmowanej hali, ruchomości w postaci samochodów i maszyn pozwalał jedynie na fizyczne wywiązanie się z umowy . Nie mniej w tej dacie prowadzone były już egzekucje , narosły dług był równy dwuletnim przychodom i toczyło się postępowanie o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej , w trakcie którego nie podjęto działań dla wykazania realności podnoszonych argumentów o woli uregulowania należności . Podnoszony przez oskarżonego problem braku możliwości wykonania konstrukcji z uwagi na brak projektu jest bezzasadny. Dokumentacja projektowa została wykonana co najmniej w dniu 8 marca 2012r. / faktura zapłaty została wystawiona i potwierdzony odbiór należności przez wykonawcę projektu nr FAS /6/02/2012- poz. 134 KP i R / po dacie opracowania projektu – czyli w dacie otrzymania zaliczki – według historii rachunku możliwy był zakup materiałów, budowa przynajmniej elementów konstrukcji. Akta nie wskazują, by podjęto jakiekolwiek działania w kierunku budowy konstrukcji poza zakupem i montażem kotew . Fakt przedłużenia ostatecznie budowy fundamentu nie przeszkadzał w tym by w oparciu o zapłacony projekt realizować konstrukcję reklamy, która miała zostać przewieziona na miejsce montażu. W dniu otrzymania zaliczki oskarżony jej znaczną część przeznaczył na inne cele między innymi na część wielomiesięcznych zaległych zobowiązań z tytułu najmu lokali , zaległych faktur za materiały / kwotę 9000 złotych przelano tytułem zapłaty za miesiąc luty na rzecz pracownika , opłacono zaległe należności za obsługę prawną , opłatę sądową na rzecz Sądu Okręgowego w Lublinie , około 30.000 złotych pobrano kartą , kwotę 16.500 złotych przelano na inne bieżące rachunki . Jak wynika z opinii biegłego J. P. w dacie wpływu zaliczki od pokrzywdzonego na koncie firmowym oskarżonego było 84, 01 złotych , w dniu 8 marca 2012r. kiedy wpłynęła zaliczka w kwocie 90. 480 złotych w tym dniu wpłynęła także wpłata za wykonane wcześniej zlecenie w kwocie 15.375 złotych , w ciągu jednego dnia 8 marca 2012r. saldo zmniejszyło się do kwoty 45. 186, 0 złotych a w dniu 6 kwietnia 2012r. saldo na rachunku wynosiło 13.58 złotych. Biegły w opinii wskazał, że bez pozyskania kolejnych środków od zewnątrz / kredytu, który był nierealny przy stanie zadłużeniami wobec ZUS, US i innych wierzycieli/ nie możliwa była realizacja przedmiotowego zlecenia. Przeznaczenie pozyskanych środków z wpłaconej przez pokrzywdzonego zaliczki na inne cele niż realizacja zlecenia z własnych środków spowodowało, że oskarżony nie mógł zrealizować tego zlecenia bo własnych środków nie posiadał. Biegły wskazał, że pomimo osiągania przychodów sytuacja finansowa oskarżonego w chwili przyjęcia zlecenia była zła o czym świadczy to, że zaliczka nie została wykorzystana na realizację zlecenia. Za realnością zamiaru realizacji tego zamówienia przemawiałyby dalsze fakty, które nastąpiłyby po wpłacie zaliczki choćby w postaci zakupu materiałów i rozpoczęcia konstrukcji reklamy, które mimo trwania działalności nie nastąpiły. Wskazać należy, że kwota wpłaconej zaliczki nie pozostawała w dyspozycji oskarżonego, nie została także zwrócona na wezwanie zamawiającego. To oskarżony decydował na co przeznaczyć wpłaconą zaliczkę, inne wydatki były bardziej pilne niż realizacja zlecenia co potwierdza, że nie miał możliwości wykonania zlecenia. Pozyskana kwota jak wskazał biegły przedłużyła jedynie działalność firmy, pozwoliła na realizację zaległych zobowiązań i bieżących potrzeb. Deklaracje oskarżonego spłaty długu w kwotach po 500-100 złotych miesięcznie czyli przez kilkanaście lat i brak w dokumentach finansowych firmy dowodów potwierdzających, że oskarżony zakupił materiały do wykonania stalowych kotw także świadczą na niekorzyść oskarżonego dopełniając ocenę jego postawy pod kątem realizacji znamion czynu z art. 286§1 kk. W tym miejscu Sąd Rejonowy w Wałbrzychu odwołuje się do zaaprobowanego przez Sąd Okręgowy w Świdnicy stanowiska Sądu Apelacyjnego w Łodzi wyrażonego w wyroku z dnia 16.10.2014r/. / sygn. akt II Aka 197/14 / , który wskazał, że „ kontrahent w transakcji obustronnej nie ma obowiązku ujawniania sytuacji materialnej swojej firmy , nie mniej jednak tylko wtedy nie będzie to miało charakteru wprowadzenia w błąd w rozumieniu przepisu art. 286§1 kk , gdy podmiot taki przy zachowaniu reguł kupieckich , którym druga strona ma prawo ufać, będzie miał rzeczywistą możliwość realizacji przyjętego siebie zobowiązania w dacie jego powstania , bez świadomego powodowania szkody w majątku swojego wierzyciela . Zaciąganie przez bankruta zobowiązań , bez informowania swojego kontrahenta o swojej sytuacji wypełnia znamiona art. 286§1 kk „/ LEX nr 1548532/ . Sytuacja finansowa firmy oskarżonego w dacie przyjęcia zlecenia jak wynika z opinii biegłego nie pozwalała na realizację przyjętego zobowiązania a realne w bliskiej perspektywie zaprzestanie działalności gospodarczej w związku z wnioskiem jednego z wierzycieli ZUS z dnia 4 stycznia 2012r. o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej winno obligować oskarżonego do poinformowania pokrzywdzonego P. C. o swojej sytuacji materialnej czego oskarżony niestety nie uczynił . Pokrzywdzony P. C. w dacie zlecenia oskarżonemu wykonania konstrukcji reklamowej i wpłaty zaliczki nie miał wiedzy co do sytuacji materialnej oskarżonego , nie wiedział także o tym, że jeden z jego wierzycieli a to ZUS złożył wniosek o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej . Data, w której się tego dowiedział od oskarżonego to 28 czerwca 2012r. a zatem już po tym jak minął termin realizacji zawartej umowy. W dacie zawarcia umowy oskarżony w istocie był bankrutem a przelana przez pokrzywdzonego zaliczka miała mu posłużyć na spłatę najpilniejszych zobowiązań i prywatne bieżące koszty a nie na realizację umowy . Tłumaczenie przez oskarżonego, że w chwili przyjęci zlecenia nie miał wiedzy o złożonym przez ZUS wniosku o orzeczenia zakazu prowadzenia działalności jest tłumaczeniem pokrętnym i niewiarygodnym w sytuacji, gdy w dniu 8 lutego 2012r. jego pełnomocnik r.pr. K. S. sporządził odpowiedź na wniosek ZUS , która wpłynęła do Sądu Rejonowego w Wałbrzychu w dniu 21.02.2016r. zaś zamówienie zostało przez oskarżonego sporządzone z datą 29 lutego 2012r. a faktura wystawiona z datą 1 marca 2012r. W tej sytuacji Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu. W chwili popełnienia czynu oskarżonemu należy przepisać winę albowiem okoliczności ją wyłączające po stronie oskarżonego nie zachodzą. Jak wynika z opinii biegłych psychiatrów M. Ż. i R. S. z dnia 19.07.2013r./k- 136-139/ oskarżony nie cierpi na chorobę psychiczną w znaczeniu psychozy, niedorozwój umysłowy lub inne zaburzenia czynności psychicznych, w chwili czynu miał zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem i nie zachodzą warunki z art. 31§ 1 i 2 kk. Wymierzając karę oskarżonemu P. S. (1) Sąd jako okoliczność obciążającą potraktował znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu o czym świadczy wysokość szkody oraz karalność oskarżonego . Okoliczności łagodzących po stronie oskarżonego Sąd się nie dopatrzył . Sąd nadto baczył na cele zapobiegawcze i wychowawcze, które orzeczona kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego kara jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu jak i do jego osobowości i warunków osobistych. Wymierzona kara bliska dolnej granicy zagrożenia przewidzianego przez ustawodawcę nie może być uznana za nadmiernie surową. Sąd zastosował wobec oskarżonego na podstawie art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 pkt 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw jako, względniejszych, dobrodziejstwo w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 3 lat próby uznając, iż powyższe będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, w tym zapobieżenia ich powrotowi do przestępstwa. Na podstawie art. 72§2 kk w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw orzeczono o obowiązku naprawienia szkody wyznaczając termin jego realizacji na 2 lata i 6 miesięcy . Powyższy czas zdaniem sądu uwzględnia sytuację materialną oskarżonego i jego możliwości zarobowe i pozwoli oskarżonemu na wykonanie nałożonego obowiązku. Bacząc na priorytetowy charakter orzeczenia o obowiązku naprawnienia szkody, uwzględniając sytuację rodzinna i materialną oskarżonego Sąd zwolnił oskarżonego od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa zaliczając je na rachunek tegoż Skarbu Państwa i nie wymierzył mu opłaty. Powyższe rozstrzygnięcie oparto o przepis art. 624§1 kpk .