Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

WYROK ŁĄCZNY

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu rozprawy głównej Sąd ustalił niżej przedstawiony stan faktyczny.

R. U. został skazany za przestępstwa niżej wymienionymi wyrokami:

1)  Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 30 kwietnia 2008 r. (sygn. akt II K 158/08) za występek z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. oraz za występek z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. - popełnione w dniu 28 stycznia 2008 roku za które został skazany na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności;

2)  Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 12 listopada 2009 r. (sygn. akt II K 123/09) za popełnione w dniu 14 maja 2008 r. dwa występki: z art. 158 § 1 k.k. oraz z art. 224 § 2 k.k., za które wymierzono mu karę łączną 1 roku pozbawienia wolności;

3)  Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 9 marca 2012 r. (sygn. akt III K 659/11) za dwa występki popełnione w okresie od 9 maja 2011 roku do 10 maja 2011 roku z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. za które został skazany na karę łączną 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności;

4)  Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 18 czerwca 2015 r. (sygn. akt III K 1142/14) za trzy występki popełnione w dniu 31 października 2014 roku: z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz z art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., za które został skazany na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

5)  Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 29 czerwca 2016 r. (sygn. akt III K 107/16) za występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełniony w dniu 29 grudnia 2015 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności.

Dowody:

dokumenty w aktach spraw: II K 158/08, III K 123/09, III K 659/11, III K 1142/14,

III K 107/16, karta karna k. 17-18.

W dacie wyrokowania przez Sąd podlegały wykonaniu jedynie kary wymierzone skazanemu w sprawach: III K 1142/14 i III K 107/16.

R. U. ma żonę i 4 – letnie dziecko, ma wykształcenie podstawowe, nie posiada kwalifikacji zawodowych. Odbywając karę utrzymuje ład i porządek w celi, właściwie odnosi się do funkcjonariuszy Służby Więziennej, pracuje nieodpłatnie na stanowisku świetlicowego – bibliotekarza. Deklaruje krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw. Kilkanaście razy był nagradzany, tylko raz wnioskowano o ukaranie skazanego karą dyscyplinarną. Skazany jest recydywistą, nie uczestniczy w programach resocjalizacyjnych.

Dowody: opinia o skazanym k. 52-53, wyjaśnienia k. 36.

Sąd zważył ponadto, co następuje.

Zasadniczą kwestią jest rozstrzygnięcie, które przepisy w tej sprawie należy stosować. Rozstrzyga o tym art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 396), z którego wynika, że przepisy art. 85 k.k. i nast. w obecnym brzmieniu stosuje się w sprawach, w których zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. W tej sprawie ostatni wyrok skazujący R. U. uprawomocnił się po 1 lipca 2015 r. (III K 107/16), a wymierzono mu tym wyrokiem karę podlegającą łączeniu z karą łączną wymierzoną w innej sprawie – wcześniej zakończonej (III K 1142/14). Zatem, zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej względem skazanego, a zastosowanie w tej sprawie mają aktualnie obowiązujące przepisy Kodeksu karnego.

Stosownie do brzmienia przepisu art. 85 § 1 k.k. kary pozbawienia wolności za przestępstwa, o których mowa w punktach 4 i 5 części wstępnej wyroku, podlegają łączeniu, gdyż są karami tego samego rodzaju. Kary te podlegają wykonaniu w dacie wyrokowania przez Sąd, a ponadto żadna z tych kar nie jest karą wymierzoną za przestępstwo popełnione po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania innej kary podlegającej łączeniu z karą wykonywaną w chwili popełnienia przestępstwa, lub karą łączną, w skład której wchodzi kara, która była wykonywana w chwili popełnienia czynu.

Sąd mógł orzec w tej sprawie karę łączną w granicach od 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności do 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności (art. 86 § 1 k.k.). Przestępstwa za które był skazywany R. U. były różnorodne – były wprawdzie skierowane przede wszystkim przeciwko mieniu, ale nadto również przeciwko wolności i przeciwko funkcjonariuszom publicznym (sprawa III K 1142/14). Przestępstwa za które skazywano R. U. były popełniane w warunkach recydywy z art. 64 § 1 k.k. Zatem, ani wymierzane niegdyś kary pozbawienia wolności, ani pobyty w zakładzie karnym, ani korzystanie z dobrodziejstwa warunkowego przedterminowego zwolnienia (zob. k. 17-18) nie spowodowały, ażeby deklarowany przez skazanego negatywny stosunek do popełnianych przestępstw przekuł się w zaniechanie popełniania kolejnych przestępstw o dużym wszakże stopniu społecznej szkodliwości. Dlatego, mając na względzie przepis art. 85a k.k., pomimo dobrej opinii z zakładu każdego, Sąd uznał, że stosowanie zasady absorpcji jest w tej sprawie ograniczone i nie może sięgnąć dalej niż do wymierzenia skazanemu kary łącznej 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

W zakresie kar wymienionych w punktach: 1, 2 i 3 części wstępnej wyroku, postępowanie karne na podstawie art. 572 k.p.k. należało umorzyć dlatego, że kary orzeczone w tych sprawach nie podlegają już wykonaniu (k. 52), a zarazem przestępstwa za które kary te były wymierzane nie pozostawały w zbiegu, o którym mowa w art. 85 k.k. w brzmieniu sprzed 1 lipca 2015 r.

O zaliczeniu pozbawienia wolności na poczet kary łącznej Sąd orzekł na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza R. U. na poczet kary łącznej dni: 29 i 30 grudnia 2015 r. oraz okres od 31 października 2014 r. do 18 czerwca 2015 r. i od 2 marca 2016 r. do 27 września 2016 r.

Ponadto, Sąd nie obciążał R. U. kosztami sądowymi, gdyż wniosek skazanego o wydanie wyroku łącznego był uzasadniony. Podejmując taką decyzję Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k.