Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2014 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Maciej R. Socha

Protokolant: Agnieszka Mrówka

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2014 roku

sprawy P. B.

urodz. (...) w W.,

syna A. i M. z d. S.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 15.04.2014 r. w S., woj. (...), zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki P. (...) o wartości 449 zł na szkodę H. T. w S., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności będąc skazanym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w W. z dnia 19 lipca 2005 r., sygn. akt (...) obejmującym prawomocne wyroki:

- Sądu Rejonowego w W. z dnia 24 września 2002r., sygn. akt (...) za czyny z art. 279§1 kk, art. 289§2 kk popełnione w dniu 31 stycznia 2002 roku na karę łączną dwóch lat z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat pięciu, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w W. z dnia 17 grudnia 2004r.,

- Sądu Rejonowego w W. z dnia 12 stycznia 2004r, sygn. akt (...) za czyny z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk, z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§1 kk, art. 278§1 kk i art. 275§1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11§2 kk popełnione z 23 na 24 października 2002r. i 19 października 2002r. na karę łączną trzech lat pozbawienia wolności,

- Sądu Rejonowego w W. z dnia 2 lutego 2004r., sygn. akt (...) za czyny z art. 279§1 kk, z art. 289§2 kk i art. 279§1 kk popełnione w dniach 26, 27 i 28 października 2000r., w nocy z 6 na 7 stycznia 2001r., w dniach 6, 9 i 18 stycznia 2001r., w dniach 17 i 18 września 2000r., w nocy z 16 na 17 września 2000r., w nocy z 20 na 21 września 2000r., w nocy z 12 na 13 listopada 2000r. na karę łączną trzech i sześciu miesięcy pobawienia wolności,

- Sądu Rejonowego w K. G.z dnia 21 lutego 2002r., sygn. akt (...) za czyn z art. 279§1 kk popełniony w nocy z 26 na 27 listopada 2000r. na karę jednego roku pobawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby pięciu lat, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w W. z dnia 30 grudnia 2004r. – na karę łączną pięciu lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności oraz wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia z dnia 17 maja 2011r., sygn. akt (...) obejmującym prawomocne wyroki:

- Sądu Rejonowego dla W. – P. z dnia 22 września 2008r., sygn. akt (...) za czyn z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§1 kk popełniony z 8 na 9 kwietnia 2008r., za czyn z art. 224§2 kk popełniony w dniu 9 kwietnia 2008r., na karę łączną jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności,

- Sądu Rejonowego dla W. –. M.z dnia 27 sierpnia 2009r., sygn. akt XIV K 350/09 za czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 286§1 kk w zw. z art. 64§1 kk popełniony w dniu 10 grudnia 2008r., za czyn z art. 286§1 kk w zw. z art. 64§1 kk popełniony w dniu 9 grudnia 2008r., na karę łączną jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności,

- Sądu Rejonowego dla W. –. Ś.z dnia 6 października 2009r., sygn. akt (...) za czyn z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk popełniony w dniu 14 marca 2008r. na karę jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności – na karę łączną dwóch lat i trzech miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 10.11.2008r. do dnia 10.01.2014r.,

tj. o czyn z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk ;

I oskarżonego P. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, przy czym modyfikuje opis czynu w części dotyczącej działania oskarżonego w warunkach powrotu do przestępstwa poprzez przyjęcie, iż oskarżony czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – P. z dnia 22 września 2008 r., sygn. akt (...) za czyn z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§1 kk, na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, przy czym kara ta objęta została karą łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, oraz wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia z dnia 6 października 2009 r., sygn. akt (...) za czyn z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, przy czym wyżej opisane kary jednostkowe zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia z dnia 17 maja 2011 r., sygn.. akt (...), którym orzeczono karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresach: w dniu 14 marca 2008 r., od 9 kwietnia 2008 r. do 22 września 2008 r., od 31 grudnia 2008 r. do 20 marca 2009 r. oraz od 7 stycznia 2013 r. do 10 stycznia 2014 r., tj. popełnienia występku z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk, i za czyn ten na podstawie art. 278§1 kk wymierza mu karę roku pozbawienia wolności ;

II na podstawie art. 44§2 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci ostrza nożyka do tapet ;

III na podstawie art. 230§2 kpk zwraca pokrzywdzonemu Hipermarketowi T. w S. dowody rzeczowe w postaci:

- pudełka koloru czarnego z napisem Pentagram,

- plastikowej tylnej obudowy telefonu komórkowego koloru czarnego z napisem Pentagram,

- kartki z naklejkami posiadającymi kod paskowy z nr (...), (...) ;

IV zwalnia oskarżonego P. B. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, oraz nie wymierza mu opłaty.

Sygn. akt II K 975/2014

UZASADNIENIE

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu 15 kwietnia 2014 roku w godzinach wieczornych oskarżony P. B. udał się do Hipermarketu T. w S.. Oskarżony P. B. na terenie Hipermarketu T. udał się na stoisko RTV, gdzie wziął do ręki telefon komórkowy marki P. (...) o wartości 449 zł. Oskarżony P. B. powziął zamiar kradzieży tego telefonu i starał się zdjąć zabezpieczenie elektroniczne z telefonu ( tzw. „pajączka” ). Oskarżonemu P. B. nie udało się zdjąć tegoż zabezpieczenia, wobec czego po około 20 minutach odłożył telefon komórkowy na półkę i opuścił hipermarket. Zachowanie oskarżonego P. B. wzbudziło zainteresowanie pracownika ochrony Ł. P., który na bieżąco obserwował go na monitoringu.

/Dowód: - zeznania świadka J. D. – k. 128, 3-6 ;

- zeznania świadka Ł. P. – k. 128-129, 17-18 ;

- zeznania świadka P. K. – k. 129, 23-24 ;

- zeznania świadka Ł. M. – k. 129, 42-44 ;

- protokół odtworzenia monitoringu – k. 83-85 /.

Po upływie około dwóch godzin – w dniu 15 kwietnia 2014 roku, około godziny 23:30, oskarżony P. B. ponownie udał się do Hipermarketu T. w S., mając zamiar dokonania kradzieży wcześniej „upatrzonego” telefonu marki P. (...) o wartości 449 zł. Oskarżony P. B. przybył wówczas do hipermarketu w towarzystwie pięciu osób o nieustalonych personaliach ( czterech mężczyzn oraz jedna kobieta ). Z uwagi na wcześniej zaobserwowane w tym dniu zachowanie oskarżonego P. B., oskarżony oraz towarzyszące mu osoby były na bieżąco obserwowane na monitoringu przez pracownika ochrony Ł. P.. Oskarżony poruszał się po sklepie w towarzystwie dwóch osób ( kobiety i mężczyzny ), zaś pozostała trójka mężczyzn o nieustalonych personaliach udała się do innej części sklepu. Oskarżony P. B. oraz dwie towarzyszące mu osoby udały się na stoisko RTV, gdzie oskarżony ponownie wziął do ręki telefon komórkowy marki P. (...) o wartości 449 zł, który zamierzał ukraść. Tym razem oskarżony P. B. zdjął zabezpieczenie elektroniczne z telefonu ( tzw. „pajączka” ), następnie zabezpieczenie pozostawił na półce, zaś telefon zabrał i chodząc po sklepie stopniowo chował. Oskarżony P. B. w tzw. między czasie przygotował artykuły spożywcze, za które zamierzał zapłacić w kasie. Będąc przy kasie oskarżony P. B. włożył skradziony telefon komórkowy marki P. (...) o wartości 449 zł do torby towarzyszącej mu kobiety, zaś jako, iż nie zostało to na bieżąco zaobserwowane na monitoringu przez pracownika ochrony, to kobieta ta – podobnie jak towarzyszący również oskarżonemu mężczyzna o nieustalonych personaliach - zdołała opuścić sklep nie zatrzymywana przez pracowników ochrony sklepu. Natomiast oskarżony P. B. został na wysokości kas sklepowych zatrzymany przez pracowników ochrony ; przy oskarżonym nie znaleziono skradzionego telefonu komórkowego marki P. (...) o wartości 449 zł, jako, że oskarżony zdołał go włożyć do torby towarzyszącej mu kobiety, która opuściła sklep ; natomiast przy oskarżonym znaleziono tylną obudowę do skradzionego telefonu oraz naklejki numeru (...) przynależne do skradzionego telefonu. Oskarżony P. B. po zatrzymaniu przez pracowników ochrony został przekazany wezwanym na miejsce funkcjonariuszom Policji ; w czasie gdy oskarżony przebywał w pokoju ochrony porzucił tam dalsze elementy skradzionego telefonu i instrukcje do niego oraz ostrze nożyka do tapet, którym dokonał zdjęcia zabezpieczenia telefonu.

/Dowód: - zeznania świadka J. D. – k. 128, 3-6 ;

- zeznania świadka Ł. P. – k. 128-129, 17-18 ;

- zeznania świadka P. K. – k. 129, 23-24 ;

- zeznania świadka Ł. M. – k. 129, 42-44 ;

- protokół odtworzenia monitoringu – k. 83-85 ;

- protokół zatrzymania rzeczy – k. 20-22 ;

- protokół oględzin – k. 87-88 /.

Oskarżony P. B. był uprzednio kilkakrotnie karany sądownie, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego dla W. –. P. z dnia 22 września 2008 r., sygn. akt (...) za czyn z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§1 kk, na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, przy czym kara ta objęta została karą łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, oraz wyrokiem Sądu Rejonowego dla W. –. Ś.z dnia 6 października 2009 r., sygn. akt (...) za czyn z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, przy czym wyżej opisane kary jednostkowe zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla W. –. Ś.z dnia 17 maja 2011 r., sygn.. akt (...), którym orzeczono karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresach: w dniu 14 marca 2008 r., od 9 kwietnia 2008 r. do 22 września 2008 r., od 31 grudnia 2008 r. do 20 marca 2009 r. oraz od 7 stycznia 2013 r. do 10 stycznia 2014 r.

/Dowód: - dane o karalności oskarżonego P. B. – k. 27-29, 46-67,

72-82 /.

Oskarżony P. B. będąc słuchanym w postępowaniu przygotowawczym w dniu 29 maja 2014 roku nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony P. B. nie stawił się na rozprawę w dniu 21 listopada 2014 roku i nie złożył wyjaśnień przed Sądem.

Ponadto Sąd Rejonowy w W. zważył co następuje:

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy uznać należy, że sprawstwo i wina oskarżonego P. B. w przedmiocie przypisanego mu czynu nie budzą jakichkolwiek wątpliwości.

Ustalenia stanu faktycznego Sąd poczynił w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, a w szczególności zeznania świadków J. D., Ł. P., P. K. oraz Ł. M., jak również protokół odtworzenia monitoringu, protokół zatrzymania rzeczy oraz protokół oględzin.

Zeznania świadków J. D., Ł. P., P. K. oraz Ł. M. są logiczne, spójne, wzajemnie się potwierdzają i uzupełniają. Świadek Ł. P. ograniczył się do opisu obserwacji i zatrzymania oskarżonego, świadkowie J. D. oraz P. K. – do okoliczności, które wynikały z ich później wykonywanych obowiązków zawodowych, w tym przeglądania zapisu monitoringu, zaś świadek Ł. M. – do kwestii związanych z przejęciem oskarżonego przez funkcjonariuszy Policji. Zeznania świadków J. D., Ł. P., P. K. oraz Ł. M. są bezstronne, gdyż świadkowie uprzednio w ogóle nie znali oskarżonego, więc nie mieli żadnego powodu, ażeby intencjonalnie go obciążać, czy też wręcz tworzyć przeciwko niemu intrygę. Treść zeznań świadków J. D., Ł. P., P. K. oraz Ł. M., znajduje zresztą potwierdzenie i uzupełnienie w dowodach takich jak protokół odtworzenia monitoringu, protokół zatrzymania rzeczy oraz protokół oględzin. W świetle tak zgromadzonego materiału dowodowego ustalenia stanu faktycznego nie mogą być skutecznie kwestionowane: oskarżony dokonał bowiem zaboru telefonu komórkowego co było na bieżąco rejestrowane na monitoringu ochrony sklepowej, po czym telefon ten włożył do torby innej osoby o nieustalonych personaliach ( która nie została zatrzymana ), ale jego części i przedmioty przynależne ( instrukcja obsługi, numer (...) ) zostały przy nim znalezione.

Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego P. B., należy je natomiast uznać za niewiarygodne co do najważniejszej części zdarzenia, skutkującej odpowiedzialnością karną oskarżonego. Oskarżony prezentował linię obrony, z której wynikało, iż przedmiotowy telefon oglądał i chciał pokazać znajomym, ażeby „pokazać jak ktoś sprytnie zdjął zabezpieczenie” ( po co oskarżony miałby to czynić ? ) ; oskarżony nie potrafił odnieść się do tego po co miał przy sobie ( w momencie zatrzymania ) rzeczy przynależne do telefony ( „Ja miałem cały czas w ręku naklejki z jakimś numerem, chyba I. telefonu. One musiały wylecieć z pudełka, albo ja je wyjąłem, nie pamiętam teraz. Nie wiem po co je trzymałem” – k. 33 akt ). W świetle całokształtu omówionego wyżej materiału dowodowego, linia obrony oskarżonego nie wytrzymuje krytyki. Oskarżony nie zdołał wytłumaczyć niektórych aspektów swojego postępowania, w infantylny sposób próbował wytłumaczyć swoje zatrzymanie nieporozumieniem. Oskarżony P. B. nie stawił się na rozprawę w dniu 21 listopada 2014 roku i nie złożył wyjaśnień przed Sądem, zaś wobec spełnienia przesłanek z art. 479§1 k.k. Sąd wydał wyrok zaoczny.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy uznać należy, iż sprawstwo i wina oskarżonego P. B. odnośnie przypisanego mu czynu nie mogą budzić jakichkolwiek wątpliwości. Zachowanie oskarżonego P. B. wskazane w części wstępnej wyroku wypełniło znamiona występku z art. 278§1 k.k. Zachowanie się sprawcy przestępstwa określonego w art. 278§1 k.k. polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia.

Oskarżonemu P. B. w zakresie przypisanego mu czynu należy przypisać winę ; okoliczności wyłączające zawinienie po stronie oskarżonego nie zachodzą.

Nadto oskarżony P. B. dopuścił się tego czynu w warunkach z art. 64§1 k.k. Oskarżony P. B. był bowiem uprzednio karany sądownie, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego dla W. –. P. z dnia 22 września 2008 r., sygn. akt (...) za czyn z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§1 kk, na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, przy czym kara ta objęta została karą łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, oraz wyrokiem Sądu Rejonowego dla W. –. Ś. z dnia 6 października 2009 r., sygn. akt (...) za czyn z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, przy czym wyżej opisane kary jednostkowe zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla W. –. Ś.z dnia 17 maja 2011 r., sygn.. akt (...), którym orzeczono karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresach: w dniu 14 marca 2008 r., od 9 kwietnia 2008 r. do 22 września 2008 r., od 31 grudnia 2008 r. do 20 marca 2009 r. oraz od 7 stycznia 2013 r. do 10 stycznia 2014 r. Tym razem oskarżony popełnił w okresie i warunkach wskazanych w przepisie art. 64§1 k.k. kolejne przestępstwo podobne – przeciwko mieniu.

Odnośnie kary wymierzonej oskarżonemu P. B., Sąd wziął pod uwagę szereg okoliczności wpływających na jej wymiar. Po pierwsze - Sąd wziął pod uwagę znaczący ładunek społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu przestępstwa ; oskarżony dokonał kradzieży w sklepie w sposób zuchwały, wobec czego ładunek społecznej szkodliwości przestępstwa należy ocenić jako niebagatelny, co kategorycznie wykluczyło uznanie czynu oskarżonego jako wypadku mniejszej wagi z art. 278§3 k.k. Sąd uwzględnił również właściwości i warunki osobiste oskarżonego. Jako okoliczność zdecydowanie obciążającą, Sąd potraktował sposób życia oskarżonego P. B. przed popełnieniem tegoż przestępstwa, w tym w szczególności jego dotychczasową kilkukrotną karalność za przestępstwa przeciwko mieniu ( co skutkowało przyjęciem działania oskarżonego w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64§1 k.k. ). Wymienione wyżej okoliczności dobitnie wskazują, iż popełnione przez oskarżonego P. B. przestępstwo absolutnie nie było przypadkowym w jego życiu, a wręcz przeciwnie – jego popełnienie stanowi potwierdzenie lekceważącego stosunku oskarżonego do porządku prawnego. Jako jedyną okoliczność, która w sposób łagodzący wpłynęła na miarkowanie wymiaru kary wobec oskarżonego P. B. potraktowano natomiast stosunkowo niewielką wartość wyrządzonej szkody ( nieznacznie jedynie przekraczającą granicę pomiędzy przestępstwem a wykroczeniem ). Ta okoliczność była jedyną przesłanką aby kara wymierzona oskarżonemu P. B. była stosunkowo łagodna ; wszak wobec sprawcy odpowiadającemu w warunkach powrotu do przestępstwa Sąd miał możliwość wymierzenia kary do siedmiu lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności. Ponadto Sąd uwzględnił cele zapobiegawcze i wychowawcze, które wymierzona kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, w szczególności w środowisku lokalnym oskarżonego ( wszak choć oskarżony popełnił przestępstwo kradzieży samodzielnie, to w sklepie był w towarzystwie innych osób i jednej z nich po dokonaniu kradzieży przekazał telefon, co uniemożliwiło jego odzyskanie ).

Wymierzając oskarżonemu P. B. stosownej wysokości karę pozbawienia wolności, Sąd baczył by była ona adekwatna do osobowości, właściwości i warunków osobistych oskarżonego, stopnia jego zawinienia oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, przy czym Sąd miał na względzie zarówno wskazane wyżej okoliczności obciążające, jak i wskazaną okoliczność łagodzącą. Mając na uwadze wyżej wymienione okoliczności Sąd uznał, że wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości i zawinienia oskarżonego, a tym samym jest karą sprawiedliwą ; niewątpliwie wykazane okoliczności obciążające uprawniały Sąd do orzeczenie kary bardziej surowej, jednakże Sąd uznał, że kara w orzeczonym wymiarze spełni wszystkie swoje cele i będzie wystarczająca dla resocjalizacji oskarżonego.

Sąd nie uznał za właściwe skorzystania z dobrodziejstwa instytucji warunkowego zawieszenia kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego P. B. . Podkreślić bowiem należy, iż warunkowe zawieszenie wykonania kary byłoby w analizowanej sytuacji bezcelowe, ze względu na dotychczasowy sposób życia i uprzednią karalność oskarżonego . Na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary zasługują jedynie sprawcy, co do których istnieje pozytywna prognoza resocjalizacyjna na przyszłość ; dotychczasowa postawa i sposób życia muszą zatem wskazywać na to, że mimo niewykonania kary zostaną osiągnięte cele kary, a w szczególności, iż sprawca nie powróci ponownie na drogę przestępstwa. W związku z tym, iż oskarżony P. B. w najmniejszym stopniu nie spełnia kryteriów do przyjęcia pozytywnej prognozy kryminologicznej, zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary jest niemożliwe i bezcelowe. Podkreślić raz jeszcze należy, iż oskarżony był kilkakrotnie uprzednio karany za przestępstwa przeciwko mieniu, zaś zakład karny opuścił niespełna kilka miesięcy przed popełnieniem przestępstwa. Zatem wymierzenie oskarżonemu kary o charakterze bezwzględnym jest w ocenie Sądu jedynie słusznym rozstrzygnięciem z punktu widzenia celów jakie kara ta winna spełniać. Wskazać należy, iż wymierzenie oskarżonemu kary o charakterze wolnościowym nic by w jego życiu nie zmieniło, gdyż w dalszym ciągu nie przestrzegałby on panującego porządku prawnego, przyjmując kolejne skazania za normę. Swoim postępowaniem oskarżony P. B. wykazał wszak, że przebywając na wolności nie wypracował sobie innego pomysłu na życie i nie zerwał ostatecznie z działalnością przestępczą. W tej sytuacji jedynie resocjalizacja oskarżonego w warunkach zakładu karnego ( choćby krótkotrwała ) może zapobiec popełnianiu przez niego w przyszłości dalszych przestępstw ( choć gwarancji takiej oczywiście nie ma ), stanowić właściwą i sprawiedliwą odpłatę za czyn, którego oskarżony się dopuścił. Jednocześnie Sąd wyraża nadzieję, że tym razem kara ta umożliwi prawidłową resocjalizację oskarżonego w warunkach zakładu karnego, pozwalając na przemyślenie dotychczasowego trybu życia i rozpoczęcie jego prowadzenia zgodnie z porządkiem prawnym w przyszłości.

Rozstrzygając o dowodach rzeczowych, Sąd na podstawie art. 44§2 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci ostrza nożyka do tapet ( przedmiot służący do popełnienia przestępstwa ), zaś na podstawie art. 230§2 k.p.k. zwrócił pokrzywdzonemu Hipermarketowi T. w S. dowody rzeczowe w postaci: pudełka koloru czarnego z napisem Pentagram, plastikowej tylnej obudowy telefonu komórkowego koloru czarnego z napisem Pentagram, kartki z naklejkami posiadającymi kod paskowy z nr (...), (...).

Na podstawie art. 624§1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, Sąd zwolnił oskarżonego P. B. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania, zaliczając je na rachunek tegoż Skarbu Państwa, oraz nie wymierzył mu opłaty, mając na względzie aktualną sytuację majątkową oskarżonego.