Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w II Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący - S.S.R Ewa Muzyka

Protokolant - Karolina Jaworska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu – Małgorzaty Czajkowskiej

po rozpoznaniu w dniu 15 września 2015r., 10 grudnia 2015r., 16 lutego 2016r., 22 marca 2016r. w W. sprawy

M. M. (1)

ur. (...) w W.

syna B. i I. z domu B.

oskarżonego o to, że w dniu 13 lutego 2015 r. w W. woj. (...), kierując autobusem marki I. o nr rej. (...) po drodze publicznej, nie stosował się do Wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 25 czerwca 2014 roku, sygn. akt (...), w którym orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat

tj. o czyn z art. 244kk

I.  M. M. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art.244kk i za to na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 pkt 1 kk (w brzmieniu ustawy z przed 1 lipca 2015r.) warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 2 (dwóch) lat;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki poniesione w sprawie w kwocie 400 złotych i wymierza mu opłatę w wysokości 120 złotych.

UZASADNIENIE

W toku przewodu sądowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. M. (1) prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w W. z dnia 25 czerwca 2014 r. (sygnatura akt (...)) został uznany za winnego popełnienia występku z art. 178a §1 kk. Wobec M. M. (2) Sąd orzekł środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat – zaliczając na poczet orzeczonego środka okres zatrzymania prawa jazdy od 30 czerwca 2013 r. do 7 sierpnia 2013 r.

W dniu 13 lutego 2015 r. orzeczony środek karny nadal obowiązywał, mimo to M. M. (1) kierował autobusem marki I. o nr rej. (...) po drodze publicznej tj. ulicy (...) w W., gdzie został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy policji.

Dowód: notatka urzędowa k. 1

Odpis wyroku k. 4-5

Informacja z Biura (...) w W. k. 14

M. M. (1) nie przyznał się do popełniania zarzucanego mu przestępstwa, a wyjaśniając w toku postępowania przygotowawczego podał jedynie, że wydanie „rzekomego” zakazu nastąpiło w wyniku przestępstwa.

W przeszłości M. M. (1) był karany sądownie tylko w sprawie (...)

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 21-22

Dane o karalności k. 30

Sąd zważył ponadto, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego wina oskarżonego M. M. (1) nie budzi wątpliwości.

Zgodnie z art. 244 kk karze do trzech lat pozbawienia wolności podlega ten, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu (…) prowadzenia pojazdów (…).

Ze względu na to, że orzeczony przez sąd zakaz prowadzenia pojazdów obowiązuje od uprawomocnienia się orzeczenia (art. 43 § 2 k.k. i art. 29 § 3 k.w.) do przypisania oskarżonemu przestępstwa określonego w art. 244 k.k., a polegającego na umyślnym niezastosowaniu się do tego zakazu, niezbędne jest przede wszystkim ustalenie, iż w chwili czynu miał on świadomość faktu uprawomocnienia się orzeczenia skazującego" (wyrok SN z dnia 17 stycznia 2003 r., WA 75/02).

W przedmiotowej sprawie Sąd nie ma wątpliwości, że M. M. (1) miał świadomość prawomocności wyroku wydanego wobec niego w sprawie (...). Z informacji Biura (...) Urzędu Miejskiego wynika jednakże, że od początku M. M. (1) miał problem z respektowaniem orzeczonego zakazu, ponieważ mimo wezwania, nie zwrócił prawa jazdy do depozytu Urzędu Miejskiego. Myli się jednak oskarżony, jeżeli uważa, że okoliczność tak exculpuje go od zawinienia z art. 244 kk. W postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 20 marca 2014 r. wydanym w sprawie III KK 416/13 określono bowiem, że jeżeli osoba, wobec której orzeczono zakaz nie odda dokumentu, to automatycznie wydłuża się w stosunku do niej faktyczny okres niemożności prowadzenia pojazdów poprzez wstrzymanie biegu okresu takiego zakazu, dopóki nie zdeponuje ona owego dokumentu, co nie zmienia przy tym faktu, że obowiązuje on od uprawomocnienia się orzeczenia.

Uznając zatem winę oskarżonego w zarzucanym mu zakresie Sąd orzekł karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami prewencji ogólnej i szczególnej tj. baczył, aby kara wpłynęła wychowawczo na sprawcę i zaspokoiła społeczne ogólnie rozumiane poczucie sprawiedliwości. Uwzględniając aspekt społecznego oddziaływania kary Sąd miał na uwadze wpływ, jaki wymierzona kara może mieć na każdego, kto dowiedział się w jakikolwiek sposób o przestępstwie i zapadłym wyroku. Jak trafnie wypowiedział się Sąd Najwyższy chodzi tu o wpływ, jaki orzeczona kara powinna wywrzeć w kierunku ugruntowania w społeczeństwie prawidłowych ocen prawnych i stosownego do tych ocen postępowania, o potwierdzenie przekonania, że w walce z przestępczością zwycięża praworządność, a sprawcy są sprawiedliwie karani. Wpływ ten orzeczona kara powinna wywierać przede wszystkim na środowisko sprawcy.(vide OSN z 15.10.1982 r IV KR 249/82). Jednocześnie zważyć należy, że wzgląd na społeczne oddziaływanie kary nie może być rozumiany jako mechanicznie niejako działające przeciwwskazanie do stosowania art. 69 kk. Wzgląd bowiem na społeczne oddziaływanie kary nie może być rozważany w oderwaniu od osobowości sprawcy i tego co w danej sprawie stanowi szczególną okoliczność łagodzącą ( patrz: OSN z dania 13 września 1975 r., V KRN 104/75).

Z tych względów, w świetle powyższych rozważań Sąd nie widząc celu, któremu miałoby służyć wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności skorzystał z prawa zastosowania wobec M. M. (1) środka probacyjnego z art. 69 kk i warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby – 2 lat, który to czas, w przekonaniu Sądu, będzie czasem odpowiednim i wystarczającym dla weryfikacji postawionej wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.