Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VI GC 109/14 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Wałbrzychu z 2014-03-31

Sygnatura akt VI GC 109/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu VI Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący SSR Łukasz Kozakiewicz

Protokolant Malwina Bortnowska

po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2014 r. na rozprawie sprawy

z powództwa (...)Spóka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko A. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego A. P. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 3.456,30 zł (trzy tysiące czterysta pięćdziesiąt sześć złotych 30/100) wraz z ustawowymi odsetkami od:

od kwoty 922,50 zł od dnia 29 czerwca 2013r.,

od kwoty 897,90 zł od dnia 7 lipca 2013r.,

od kwoty 738,00 zł od dnia 9 lipca 2013r.,

od kwoty 897,90 zł od dnia 12 lipca 2013r.,

II.  w pozostałym zakresie postępowanie umarza,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 259,20 zł (dwieście pięćdziesiąt dziewięć złotych 20/100) tytułem kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód – (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. P. kwoty 6.186,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. W uzasadnieniu podał, że nabył wierzytelność przysługującą uprzednio A. Z., która wykonała na rzecz pozwanego umowy przewozu. Pozwany zapłacił jedynie część należnego z tego tytułu przewoźnego, zaś jego pozostała część nie została zapłacona mimo wezwania do zapłaty.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 23 stycznia 2014r., sygn. akt VI GNc 34/14, Sądu Rejonowego w Wałbrzychu, nakazano pozwanemu, aby zapłacił na rzecz powoda kwotę 6.186,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami: od kwoty 861,00 zł od dnia 30 kwietnia 2013r., od kwoty 824,10 zł od dnia 10 maja 2013r., od kwoty 1.045,50 zł od dnia 12 maja 2013r., od kwoty 922,50 zł od dnia 29 czerwca 2013r., od kwoty 897,90 zł od dnia 7 lipca 2013r., od kwoty 738,00 zł od dnia 9 lipca 2013r., od kwoty 897,90 zł od dnia 12 lipca 2013r., oraz kwotę 1.280,- zł tytułem kosztów procesu.

W sprzeciwie od tego nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. Przyznając fakt zawarcia z poprzednikiem prawnym powoda szeregu umów przewozu wskazał, że zapłata za część z nich nie stanowiła uznania długu w przypadku pozostałych. Nadto podniósł, że powód nie uwzględnił częściowej spłaty zobowiązań dochodzonych pozwem dokonanej przed wszczęciem postępowania. Zarzucił też, że nie został zawiadomiony o przelewie wierzytelności, a z pierwotnym wierzycielem uzgodnił odroczenie terminu zapłaty.

Pismem procesowym z dnia 17 marca 2014r. powód cofnął powództwo ponad kwotę 3.456,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 922,50 zł od dnia 29 czerwca 2013r., od kwoty 897,90 zł od dnia 7 lipca 2013r., od kwoty 738,00 zł od dnia 9 lipca 2013r., od kwoty 897,90 zł od dnia 12 lipca 2013r.

Sąd ustalił.

W okresie od marca do maja 2013r. A. Z. zawarła z pozwanym szereg umów przewozu, w tym:

w dniu 20 marca 2013r. umowę Nr (...) przewozu urządzeń klimatyzacyjnych na trasie M.G., za wynagrodzeniem w wysokości 700,- zł netto i terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

w dniu 21 marca 2013r. umowę Nr (...) przewozu urządzeń klimatyzacyjnych na trasie M.P., za wynagrodzeniem w wysokości 770,- zł netto i terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

w dniu 21 marca 2013r. umowę Nr (...) przewozu urządzeń klimatyzacyjnych na trasie M.N., za wynagrodzeniem w wysokości 670,- zł netto i terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

w dniu 4 marca 2013r. umowę Nr (...) przewozu urządzeń klimatyzacyjnych na trasie N.O., K., za wynagrodzeniem w wysokości 850,- zł netto i terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

w dniu 29 marca 2013r. umowę Nr (...) przewozu urządzeń klimatyzacyjnych na trasie M.S., za wynagrodzeniem w wysokości 650,- zł netto i terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

w dniu 17 kwietnia 2013r. umowę Nr (...) przewozu urządzeń klimatyzacyjnych na trasie M.S., za wynagrodzeniem w wysokości 500,- zł netto i terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

w dniu 18 kwietnia 2013r. umowę Nr (...) przewozu urządzeń klimatyzacyjnych na trasie M.Ż., za wynagrodzeniem w wysokości 320,- zł netto i terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

w dniu 25 kwietnia 2013r. umowę Nr (...) przewozu urządzeń klimatyzacyjnych na trasie M.S., za wynagrodzeniem w wysokości 600,- zł netto i terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

w dniu 9 maja 2013r. umowę Nr (...) przewozu urządzeń klimatyzacyjnych na trasie M.M., za wynagrodzeniem w wysokości 750,- zł netto i terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

w dniu 22 maja 2013r. umowę Nr (...) przewozu urządzeń klimatyzacyjnych na trasie M.K., za wynagrodzeniem w wysokości 730,- zł netto i terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

w dniu 22 maja 2013r. umowę Nr (...) przewozu urządzeń klimatyzacyjnych na trasie M.S., za wynagrodzeniem w wysokości 600,- zł netto i terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

w dniu 22 maja 2013r. umowę Nr (...) przewozu urządzeń klimatyzacyjnych na trasie M.W., za wynagrodzeniem w wysokości 730,- zł netto i terminem zapłaty wynoszącym 45 dni.

A. Z. wykonała w/w umowy przewozu i wystawiła pozwanemu:

fakturę VAT Nr (...) na kwotę 861,- zł, tytułem przewoźnego za wykonanie umowy Nr (...), z terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

fakturę VAT Nr (...) na kwotę 947,10 zł, tytułem przewoźnego za wykonanie umowy Nr (...), z terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

fakturę VAT Nr (...) na kwotę 824,10 zł, tytułem przewoźnego za wykonanie umowy Nr (...), z terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

fakturę VAT Nr (...) na kwotę 1.045,50 zł, tytułem przewoźnego za wykonanie umowy Nr (...), z terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

fakturę VAT Nr (...) na kwotę 799,50 zł, tytułem przewoźnego za wykonanie umowy Nr (...), z terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

fakturę VAT Nr (...) na kwotę 615,- zł, tytułem przewoźnego za wykonanie umowy Nr (...), z terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

fakturę VAT Nr (...) na kwotę 393,60 zł, tytułem przewoźnego za wykonanie umowy Nr (...), z terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

fakturę VAT Nr (...) na kwotę 738,- zł, tytułem przewoźnego za wykonanie umowy Nr (...), z terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

fakturę VAT Nr (...) na kwotę 922,50 zł, tytułem przewoźnego za wykonanie umowy Nr (...), z terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

fakturę VAT Nr (...) na kwotę 897,90 zł, tytułem przewoźnego za wykonanie umowy Nr (...), z terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

fakturę VAT Nr (...) na kwotę 738,- zł, tytułem przewoźnego za wykonanie umowy Nr (...), z terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

fakturę VAT Nr (...) na kwotę 897,90 zł, tytułem przewoźnego za wykonanie umowy Nr (...), z terminem zapłaty wynoszącym 45 dni,

Dowód: faktura VAT Nr (...) – k. 21, zlecenie transportowego Nr (...) – k. 22, faktura VAT Nr (...) – k. 24, zlecenie transportowego Nr (...) – k. 25, faktura VAT Nr (...) – k. 27, zlecenie transportowego Nr (...) – k. 28, faktura VAT Nr (...) – k. 30, faktura VAT Nr (...) – k. 32, zlecenie transportowego Nr (...) – k. 33 – 34, faktura VAT Nr (...) – k. 36, zlecenie transportowego Nr (...) – k. 37, faktura VAT Nr (...) – k. 39, zlecenie transportowego Nr (...) – k. 40, faktura VAT Nr (...) – k. 42, zlecenie transportowego Nr (...) – k. 43, faktura VAT Nr (...) – k. 45, zlecenie transportowego Nr (...) – k. 46, faktura VAT Nr (...) – k. 48, zlecenie transportowego Nr (...) – k. 49, faktura VAT Nr (...) – k. 51, zlecenie transportowego Nr (...) – k. 52, faktura VAT Nr (...) – k. 54, zlecenie transportowego Nr (...) – k. 55, listy przewozowe – k. 23, 26, 29, 31, 35, 38, 41, 44, 47, 50, 53, 56.

Pozwany zapłacił na rzecz A. Z.:

w dniu 26 września 2013r. kwotę 2.730,60 zł, tytułem należność z faktur VAT Nr (...),

w dniu 23 października 2013r. kwotę 3.493,20 zł, tytułem należność z faktur VAT Nr (...).

Dowód: potwierdzenia przelewu z dn. 23.10.2013r. – k. 57, potwierdzenia przelewu z dn. 26.09.2013r. – k. 68.

W dniu 14 października 2013r. powód nabył od A. Z. wierzytelność wobec pozwanego, wynikającą z faktur VAT Nr (...) w łącznej wysokości 9.968,10 zł oraz skierował do pozwanego zawiadomienie o dokonaniu przelewu wierzytelności.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności Nr(...) z dn. 14.10.2013r. – k. 18 – 19, zawiadomienie o sprzedaży wierzytelności z dn. 14.10.2013r. – k. 20.

Pismem z dnia 14 października 2013r. powód wezwał pozwanego do zapłaty należności wynikającej z faktur VAT Nr (...).

Dowód: wezwanie do zapłaty z dn. 14.10.2013r. – k. 58.

Sąd zważył.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W pierwszym rzędzie należy wyjaśnić przyczyny odrzucenia wniosku powoda o nadanie klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 23 stycznia 2014r., sygn. akt VI GNc 34/14. Otóż z chwilą wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, nakaz ten utracił moc (art. 505 § 1 k.p.c.), co oznacza że przestało istnieć orzeczenie mogące stanowić potencjalny tytuł egzekucyjny (art. 777 § 1 pkt 1 k.p.c.). Wniosek o nadanie mu klauzuli wykonalności stał się w takim przypadku bezprzedmiotowy i jako taki podlegał odrzuceniu.

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie dowodów
z przedstawionych przez obie strony dokumentów w postaci: umowy przelewu wierzytelności i zawiadomienia o cesji, zleceń, faktur VAT, dowodów dostawy a także wezwania do zapłaty oraz potwierdzeń zapłaty – prawdziwości i rzetelności których żadna ze stron nie zaprzeczyła, co pozwalało uznać je za wiarygodne i miarodajne źródło informacji o stanie faktycznym sprawy.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron. Zgłoszono go bowiem na okoliczność częściowego uregulowania zobowiązania, która została już wykazana dowodem w postaci potwierdzenia zapłaty. Przeprowadzenie tego dowodu było zatem zbędne (art. 217 § 3 k.p.c.).

W pierwszym rzędzie należy wskazać, że powodowi przysługiwała legitymacja czynna w niniejszej sprawie. Nabył on bowiem – na podstawie umowy sprzedaży – wierzytelność z tytułu przewoźnego przysługującą uprzednio A. Z. wobec pozwanego (art. 509 k.c., art. 510 § 1 k.c.). Powód skierował do pozwanego zawiadomienie o dokonanym przelewie wierzytelności, której to okoliczności pozwany jednak zaprzeczył. Wobec braku dowodu na doręczenie pozwanemu tego zawiadomienia przed wytoczeniem powództwa, należało uznać, że nastąpiło ono z chwilą doręczenia mu odpisu pozwu, tj. w dniu 3 lutego 2014r. (k. 63).

Na podstawie przeprowadzonych dowodów, Sąd ustalił istotne okoliczności sprawy, obejmujące w pierwszym rzędzie fakt zawarcia między A. Z. a pozwanym szeregu umów przewozu oraz ich warunki (miejsce odbioru i dostawy towaru, przedmiot dostawy, ustalone wynagrodzenie i termin zapłaty), co wynika wprost z treści zleceń przewozu i faktur VAT, a także fakt ich wykonania przez A. Z., potwierdzony listami przewozowymi noszącymi adnotację o dostarczeniu towaru odbiorcy. Okolicznościom tym pozwany zresztą nie przeczył. Nie podnosił też zarzutów nienależytego (terminowego i bez uszkodzenia przewożonego towaru) wykonania zobowiązania. W oparciu o dowody z faktur VAT oraz potwierdzeń zapłaty ustalono wysokość aktualnego zobowiązania pozwanego oraz termin jego wymagalności.

Zgodnie z art. 774 k.c., przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy. W pozostałym zakresie kwestie dotyczące wykonania w/w umowy regulują przepisy ustawy z dnia 15 listopada 1984r. Prawo przewozowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2012r., poz. 1173), w szczególności postanowienia art. 35 – 46 dotyczące przewozu towarów (art. 775 k.c.). Kwestie tam uregulowane nie mają jednak istotnego znaczenia w niniejszej sprawie, gdyż ani fakt zawarcia, ani sposób wykonania poszczególnych umów nie był tu kwestionowany. W niniejszej sprawie pozwany zawarł z poprzednikiem prawnym powoda (A. Z.) szereg umów przewozu, w których ustalono miejsce odbioru i dostawy towaru, termin dostawy oraz wysokość przewoźnego i termin jego zapłaty. Wykonanie każdego przewozu potwierdzane zostało listem przewozowym. Wysokość należnego przewoźnikowi wynagrodzenia określono w umowach a potwierdzono w wystawionych fakturach VAT, przy czym wskazane w tych dokumentach kwoty pozostawały zbieżne. Co za tym idzie, należało uznać, że powodowi (jako nabywcy wierzytelności) przysługiwało prawo do żądania zapłaty przewoźnego z tytułu wykonanych umów przewozu – co do zasady. Natomiast co do wysokości, roszczenie pozostawało aktualne w kwocie 3.456,30 zł. Pozwany zapłacił bowiem na rzecz poprzednika prawnego powoda łączną kwotę 6.223,80 zł w tym: w dniu 26 września 2013r. kwotę 2.730,60 zł, tytułem należności z faktur VAT Nr (...) oraz w dniu 23 października 2013r. kwotę 3.493,20 zł, tytułem należność z faktur VAT Nr (...). Wskazać należy, że zapłata w/w kwot spowodowała wygaśnięcie w całości zobowiązań wynikających z wymienionych w tytułach zapłaty faktur VAT Nr (...) na kwotę 1.045,50 zł, Nr (...) na kwotę 861,- zł, Nr (...) na kwotę 824,10 zł, Nr (...) na kwotę 947,10 zł, Nr (...) na kwotę 799,50 zł, Nr (...) na kwotę 615,- zł, Nr (...) na kwotę 393,60 zł i Nr (...) na kwotę 738,- zł. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że kwota 2.730,60 zł zapłacona w dniu 26 września 2013r. przekraczała wartość zobowiązań wynikających ze wskazanych w tytule zapłaty faktury VAT (Nr (...) na kwotę 1.045,50 zł, Nr (...) na kwotę 861,- zł, Nr (...) na kwotę 824,10 zł) o 45,- zł. Zważywszy jednak, że zapłata ta nastąpiła po upływie terminu, wierzyciel był uprawniony do odsetek za czas opóźnienia (art. 481 § 1 k.c.), tj. od dnia następnego po terminie zapłaty do dnia poprzedzającego zapłatę, których łączna wysokość wynosiła 136,17 zł (w tym: od kwoty 1.045,50 zł za okres od dnia 13 maja 2013r. do dnia 25 września 2013r. – 50,27 zł; od kwoty 861,- zł za okres od dnia 1 maja 2013r. do dnia 25 września 2013r. – 45,39 zł; od kwoty 824,10 zł za okres od dnia 11 maja 2013r. do dnia 25 września 2013r. – 40,51 zł). Ponieważ pozwany nie wskazał na jaki dług należy zaliczyć nadwyżkę ponad należności z w/w faktur (art. 451 § 1 zd. 1 k.c.), wierzyciel był uprawniony do jej rozdysponowania według swojego uznania z zaliczeniem pierwszej kolejności na narosłe odsetki (art. 451 § 1 zd. 2 k.c.). W tym miejscu wskazać należy, że zapłaty obu w/w kwot pozwany dokonał na rzecz A. Z.. Zapłata kwoty 2.730,60 zł nastąpiła jeszcze przed nabyciem wierzytelności przez powoda (w dniu 26 września 2013r.), a zatem bez wątpienia była skuteczna również wobec nabywcy wierzytelności. Z kolei kwota 3.493,20 zł została zapłacona już po zawarciu umowy przelewu wierzytelności, bo w dniu 23 października 2013r. (umowę przelewu wierzytelności zawarto w dni 14 października 2013r.). Materiał dowodowy wskazuje, że zapłata ta odnosiła jednak skutek wobec powoda, wobec dokonania jej przed powzięciem przez pozwanego wiadomości o przelewie (art. 512 k.c.). Powód uwzględnił ją zresztą formułując żądanie pozwu. Odmiennie rzecz miała się w przypadku zapłaty kwoty 2.730,60 zł, której w pozwie nie uwzględniono. Jednak na skutek sprzeciwu od nakazu zapłaty, powód cofnął pozew w zakresie zaspokojonych w ten sposób roszczeń.

W obronie przed dochodzonym roszczeniem, pozwany powołał się na fakt częściowego spełnienia świadczenia oraz dokonania z poprzednim wierzycielem ustaleń co do odroczenia terminu wykonania pozostałego zobowiązania. Zarzut dotyczący spełnienia świadczenia okazał się uzasadniony (o czym wyżej), przy czym okoliczność ta została również przyznana przez powoda, który zrezygnował z odpowiedniej (zaspokojonej) części roszczenia. Natomiast twierdzenia pozwanego co do udzielenia mu przez A. Z. zwłoki w spełnieniu świadczenia nie zostały poparte żadnym dowodem (dowód z przesłuchania stron nie został na tę okoliczność powołany) ani nawet pogłębioną argumentacją. Tymczasem to na pozwanym, jako wywodzącym z tego zdarzenia skutki prawne, spoczywał obowiązek jego udowodnienia (art. 6 k.c.). Pozwany poprzestał jednak na stwierdzeniu, że poczynił z poprzednim wierzycielem ustalenia co do prolongowania terminu zapłaty i rozłożenia należności na raty. Nie pokusił się natomiast nawet o określenie kiedy miało dojść do poczynienia takich ustaleń oraz jaka była ich dokładna treść. Nakazywało to uznać twierdzenia pozwanego za gołosłowne, nie znajdujące oparcia w rzeczywistym stanie sprawy, a podniesione jedynie na użytek niniejszego procesu. Nie mogły mieć one zatem wpływu na ocenę zasadności dochodzonego roszczenia.

Roszczenie to pozostawało zatem aktualne co do łącznej kwoty 3.456,30 zł, wynikającej z faktur VAT Nr (...) na kwotę 922,50 zł, Nr (...) na kwotę 897,90 zł, Nr (...) na kwotę 738,- zł, Nr (...) na kwotę 897,90 zł. Od tej kwoty przysługują powodowi także odsetki w wysokości ustawowej (art. 481 § 1 i 2 k.c.), liczone od dnia następnego po określonym w umowach i powtórzonych w fakturach VAT terminach zapłaty. Co za tym idzie, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.456,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 922,50 zł od dnia 29 czerwca 2013r., od kwoty 897,90 zł od dnia 7 lipca 2013r., od kwoty 738,00 zł od dnia 9 lipca 2013r., od kwoty 897,90 zł od dnia 12 lipca 2013r., orzekając jak w pkt I wyroku.

Pismem procesowym wniesionym w dniu 17 marca 2014r., powód cofnął pozew ponad kwotę 3.456,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 922,50 zł od dnia 29 czerwca 2013r., od kwoty 897,90 zł od dnia 7 lipca 2013r., od kwoty 738,00 zł od dnia 9 lipca 2013r., od kwoty 897,90 zł od dnia 12 lipca 2013r. z uwagi na spełnienie przez powoda świadczenia w części, poprzez zapłatę w dniu 26 września 2013r. kwoty 2.730,60 zł. Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c., pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a w razie jednoczesnego zrzeczenia się roszczenia – w każdym czasie. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.). Stosownie do art. 355 § 1 k.p.c., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew. Uznając oświadczenie o cofnięciu pozwu w części za skuteczne (powód złożył oświadczenie w tym przedmiocie przed rozprawą), zaś samo cofnięcie za dopuszczalne, postępowanie w tym zakresie (tj. ponad kwotę uwzględnionego roszczenia) należało umorzyć, o czym orzeczono w pkt II wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o przepis art. 100 k.p.c. i art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Powództwo w zakresie nieobjętym oświadczeniem o cofnięciu pozwu okazało się zasadne. Natomiast cofnięcie pozwu jest co do zasady równoznaczne z przegraniem sporu. Było ono przy tym podyktowane faktem, że już w chwili wytoczenia powództwa, dochodzone nim roszczenie było nieaktualne (wygasło wskutek zapłaty kwoty 2.730,60 zł). Wobec powyższego, powoda należało uznać za stronę wygrywającą spór w około 55%, zaś pozwanego w około 45%. Powód poniósł koszty procesu w łącznej wysokości 1.467,- zł, w tym: opłata sądowa od pozwu w wysokości 250,- zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1.200,- zł (§ 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu – Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.) oraz opłata skarbowa uiszczona od złożonego dokumentu pełnomocnictwa w wysokości 17,- zł. Pozwany natomiast poniósł koszty procesu w wysokości 1.217,- zł, stanowiące koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1.200,- zł (§ 6 pkt 4 cyt. rozporządzenia) oraz opłatę skarbową uiszczoną od złożonego dokumentu pełnomocnictwa w wysokości 17,- zł. Uwzględniając zakres, w jakim każda ze stron wygrała spór, powodowi przysługiwały koszty procesu w wysokości 806,85 zł (1.467,- zł x 55%), zaś pozwanemu w wysokości 547,65 zł (1.217,- zł x 45%), co po wzajemnym zbilansowaniu dawało kwotę 259,20 zł (806,85 zł – 547,65 zł), należną powodowi.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w pkt III wyroku.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Elżbieta Lasota
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Wałbrzychu
Osoba, która wytworzyła informację:  Łukasz Kozakiewicz
Data wytworzenia informacji: